وَ مِنْ كَلام لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از سخنان آن حضرت است
عِنْدَ عَزْمِهِ عَلَى الْمَسيرِ اِلَى الشّامِ
به وقتی که برای حرکت به شام تصمیم گرفت
اللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثاءِ السَّفَرِ، وَكَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ، وَسُوءِ
خداوندا، به تو پناه می برم از سختی سفر، و غم و اندوه بازگشت، و از آنچه
الْمَنْظَرَ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَ الْوَلَدِ. اللّهُمَّ اَنْتَ الصّاحِبُ فى السَّفَرِ،
در اهل و مال و فرزندم زشت بینم. بارالها، یار سفرم،
وَ اَنْتَ الْخَليفَةُ فِى الاَْهْلِ، وَ لايَجْمَعُهُما غَيْرُكَ، لاَِنَّ الْمُستَخْلَفَ
و جانشین در برنامه زن و فرزندم تویی، و کسی جز تو قدرت بر این دو کار ندارد، زیرا برای جانشین
لايَكُونُ مُسْتَصْحَباً، وَالْمُسْتَصْحَبَ لايَكُونُ مُسْتَخْلَفاً.
توانایی همـراهی با مسافر نیست، و همـراه مسافر هم قـدرت جانشینی نـدارد.
- وَ ابتِداءُ هذَا الْكَلامِ مَرْوِىٌّ عَنِ رَسولِ اللّهِ صلّى اللّه عليه وآله وَ قَدْ قَفّاهُ
ابتدای این سخن از رسول حق صلّی اللّه علیه وآله روایت شده، و دنباله آن
اَميرُالْمُؤْمِنينَ عَلَيْهِ السَّلام بِاَبْلَغ ِ كَلام، وَ تَمَّمَهُ بِاَحْسَنِ تَمام مِنْ قَولِهِ:
به بعد را امیرالمؤمنین علیه السّلام با بلیغ ترین سخن و نیکوترین تکمیل
«وَ لايَجْمَعُهُما غَيْرُكَ» اِلى آخرِ الفصلِ.-
از «و لا یَجْمَعُهُما» به بعد به پایان برده است.